Herrie in het kippenhok

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb over mijn kipjes. Maar er zijn wat ontwikkelingen geweest die een update rechtvaardigen ;) Ik ben gek op mijn kipjes, het zijn echte huisdieren en ik mag graag naar ze kijken en voor ze zorgen. Maar oh boy wat kan ik er soms druk mee zijn. Vooral als twee hanen het met elkaar aan de stok krijgen in plaats van lekker rustig op hun stok te zitten. Dat is precies wat er laatst gebeurde, een echt hanengevecht tussen Johnny en Goldie. En het kwam niet meer goed.. of toch?

Eerst even een samenvatting van de geschiedenis dan maar, mocht je het niet gevolgd hebben. Ik heb vorig jaar twee jonge witte kipjes gekregen, een zijdehoen en een leghorn. De gulle gever dacht dat het allebei hennetjes waren, maar het bleken een hen en een haan te zijn. Ik heb ze liefkozend Johnny Cash en June Carter genoemd. Eén hen bij een haan is wat sneu, dus besloot ik er nog een hennetje bij te halen. Dat ging niet goed samen en kuiken Bella heb ik in huis gehaald. Dat was vervolgens ook weer zielig dus heb ik er nóg een kuiken bij gehaald, Blondie genaamd. Helaas bleek Blondie ook een haan te zijn, omgedoopt tot Goldie Haan. Nu had ik dus twee koppeltjes: Johnny en June, en Bella en Goldie. Ieder stel had zijn eigen hok en overdag liepen ze lekker los. Geen vuiltje aan de lucht. Sacha van Tiny House Limburg heeft een prachtig hok voor Bella en Goldie getimmerd, omdat ze toch geen krielkipjes bleken te zijn maar grote Wyandottes, en zo kwam alles goed. Dacht ik..

Johnny was de baas. Een echte leghorn; trots als een pauw pareerde hij over het terrein met June in zijn kielzog. Bella en Goldie hobbelden er lekker omheen en hoewel Johnny af en toe uithaalde naar Goldie om even te laten zien wie er de baas was, duldde hij hem verder wel. Toen kwam eerste kerstdag en tot mijn grote blijdschap legde Bella haar eerste ei. Wat een prachtig kerstcadeau! Het was me een toestand hoor, ze liep maar te kakelen en onrustig heen en weer te lopen tussen de twee kippenhokken: dan weer het ene in, dan weer het andere in. Op een gegeven moment kwam ze nog luider kakelend haar eigen hok uit en ik dacht: ‘het zal toch niet? Zal ze een ei gelegd hebben?’ En ja hoor, daar lag het ei: in een mooi nestje in het hok.

Maar wat heeft dat met Johnny en Goldie te maken, zul je je afvragen? Nou, Bella was blijkbaar volwassen geworden en Goldie is van dezelfde leeftijd. Een paar dagen later hoorde ik een gekrijs buiten en trof ik Johnny en Goldie aan, in vol gevecht met elkaar. Tot bloedens toe! Ik heb ze uit elkaar gehaald en ieder in hun eigen hok laten afkoelen, maar zodra ik ze weer losliet stormde Goldie op Johnny af. Ik dacht misschien moeten ze het dan maar even uitvechten, opnieuw de pikorde bepalen. Zo geschiedde en Goldie was de winnaar. Johnny bloedde uit zijn kam, het was heel zielig! Sinds die dag is het niet meer goed gekomen. De rollen waren omgedraaid en Goldie gunde Johnny het licht in de ogen niet. Hij zat continue achter hem aan en kaapte June voor zijn neus weg. Het was vreselijk. Arme Johnny, wat zal zijn trots gekrenkt zijn. Goldie gedroeg zich echt als een puber, wat een irritantje! Gefrustreerd rende ik steeds weer naar buiten om Goldie bij Johnny weg te jagen. ‘Er is meer dan genoeg eten en ruimte voor jullie allebei, waarom nu toch deze onzin!’ Zelfs eend Elvis begon zich ermee te bemoeien en alle kipjes achterna te zitten..

Na een paar dagen wist ik: dit gaat niet goed komen. Ik moet een nieuw thuis zoeken voor een van de twee koppeltjes. Ik heb een berichtje op Facebook gezet of er iemand bereid was om Johnny en June een liefdevol huis te bieden, en tot mijn grote blijdschap reageerde een kennis van vroeger. Ja hoor ze waren van harte welkom op de boerderij in Schoorl, waar ze al hennetjes hadden maar geen haan meer. Alle ruimte om rond te scharrelen en een fijne harem voor Johnny, perfect!

Samen met buurvrouw Caroline heb ik ze weggebracht afgelopen woensdag, en ik denk echt dat die twee het niet beter hadden kunnen treffen. Ze gaan een gouden leven tegemoet in Schoorl. Ze moeten eerst even een dag of drie wennen in de stal, maar daarna mogen ze lekker los. Dat is een zorg minder, wat ben ik daar blij mee! Maar nu zijn Bella en Goldie alleen, en dat is niet goed. Eén hen op een haan is nog steeds zielig. Dus komende zondag ga ik naar Stichting Knuffelkuiken om drie hennen op te halen, voor bij Goldie en Bella. Ik hoop maar dat het goed gaat samen. Ik zal ze eerst even in Johnny en June’s oude hok zetten, om te wennen. Stichting Knuffelkuiken is echt een prachtige organisatie, ze zetten een broedmachine bij een bejaardenhuis of school neer met eieren die gedurende drie weken aanstaat. Na drie weken komen de eieren uit. De ouderen of kinderen mogen vanaf dag één de kuikens groot brengen. Wanneer ze 4 á 5 weken groot zijn wordt er een goed thuis voor de kipjes gezocht. Mooi he!

Inmiddels legt Bella iedere dag een ei en ze zijn heerlijk. Af en toe geef ik er een aan mijn buurmeisje Lola. Als ik straks een paar hennen heb kan ik het hele Tiny House village van eieren voorzien, hoe leuk is dat! Zo komt eind goed al goed, dat hoop ik dan maar. Ik zal je later eens vertellen hoe het met de toom staat. Wist je dat, een groep kippen heet een toom! Wist ik ook niet hoor, dat heeft Caroline voor me uitgezocht. We blijven leren hier. ;)