Nette paadjes

Ik heb voor mijn tuin gekozen voor halfverharding op de paden, genaamd ‘Achterhoeks padvast’. Het laat water door en loopt nauwelijks uit. Ik had verwacht er bijna geen onderhoud aan te hebben, maar in de praktijk moet ik er toch best veel aan doen omdat er toch plantjes in groeien. Dat komt ook omdat mijn kippen het heel leuk vinden om aarde uit de borders richting de paden te schrapen. Maar daar heb ik wat op gevonden!

Het liefst gun ik mijn kippen het hele jaar door de vrijheid om lekker door mijn tuin te scharrelen. Ik geniet er zo van om naar ze te kijken, en zij vinden het ook veel leuker in de tuin dan in de ren, hoe mooi die inmiddels ook is. Maar het kan niet altijd, omdat ze er ook een bende van maken en jonge groenteplantjes omver schrapen of opeten. Het zijn ook kleine slopertjes.

Naast dat ze plantjes omver schoffelen, mogen ze dus ook graag aarde uit de borders op de paden trappen. Ze zitten dan te graven naar regenwormen en daarbij belandt de aarde op het pad. Het lijkt soms wel of ze het erom doen! Dat kun je oplossen door borderranden aan te leggen. Je hebt van die mooie cortenstalen bandjes, of van hout, en met opstaande bakstenen lukt het ook wel. Dat is wel een klusje.

Nu waren de buren van de aardehuizen dit voorjaar bomen aan het snoeien en de gemeente kwam niet veel later ook heel wat bomen die in de sloot stonden weghalen. Daar heb ik er mooi wat van gekregen om de borders af te sluiten. De kippen kunnen nu nog wel in de borders komen natuurlijk, maar het helpt toch omdat ze niet meer op de randjes kunnen graven en de aarde tegen de bomenrand aan komt in plaats van op het pad. Een nadeel: de bomen lopen vrolijk uit, dus er is een klusje bijgekomen: uitlopers verwijderen. Ik vind het ook wel mooi staan, van die borderranden, en ze helpen je tuin netjes te houden.

Nu komt er nog steeds onkruid door mijn paden omhoog hoor, dat is er niet mee opgelost helaas. Maar waarschijnlijk wel minder, omdat de kippen nu geen aarde vermengd met zaden op het pad schrapen. In het begin trok ik al het onkruid (als je het zo mag noemen) met de hand uit, maar dat werd onbegonnen werk. Van Auke van Holsto Tuinen & Buitenleven, die de paden heeft aangelegd, kreeg ik de tip een rozenharkje te kopen en het onkruid op de paden daarmee voorzichtig los te werken. Een rozenharkje is wat smaller dan een gewone hark en heeft rechte tanden. En ja hoor, dat werkt inderdaad een stuk sneller dan met de hand wieden.

Mijn tuin zelf hoeft van mij niet supernetjes te zijn. Er mag best wat ‘onkruid’ groeien, al haal ik distels en zuring wel zo veel mogelijk weg. Er bloeit vaak onkruid in mijn tuin waar de insecten heel blij mee zijn. En zolang ik er nog niks anders heb staan, mogen de kale plekken best bedekt zijn met plantjes die komen aanwaaien; dat is beter voor de bodem dan kale grond. Zoveel kale plekken zijn er al niet meer; ik heb de tuin redelijk vol staan. Maar ik heb bijvoorbeeld net afgelopen week de aardappels gerooid, dus die grond is nu kaal.

Ach, het is zo’n paradijsje, die tuin van me. Wel veel werk hoor, en ik heb er deze zomer eigenlijk te weinig tijd aan besteed. Dus het is hier en daar een beetje een wilde boel. Maar die paadjes, die wil ik graag netjes houden. Je moet gewoon door de tuin kunnen lopen zonder je te ergeren aan onkruid op het pad of lange takken die eroverheen hangen.

En de kippen? Die mogen nu en dan loslopen en van hun vrijheid genieten. Dan moet ik wel thuis zijn en ze een beetje in de gaten kunnen houden, omdat mijn tuin niet helemaal omheind is. Toch blijven ze gelukkig redelijk goed in de tuin. Helaas heb ik laatst Rosie in moeten laten slapen. Ze was hoogbejaard en kreeg acute snot. Anderhalve week ben ik met haar in de weer geweest met antibiotica, en ik heb haar een week lang apart gehouden van de rest, in een kratje in de kas. Helaas, het mocht niet baten. Ik had haar al sinds januari 2019, samen met Betty en Vera opgehaald bij stichting Knuffelkuiken. Ik heb er flink om moeten huilen dat ik haar moest laten inslapen, maar ze was op. Rust zacht, lieve Rosie! <3